Sommige loopbanen volgen een bijna natuurlijke lijn. Tien jaar geleden zat Ted Maters als student tegenover architect en docent Gerald Mulder van Roordink Architecten tijdens het atelier God is in the details aan ArtEZ. Wat toen begon als een les in precisie en vakmanschap, groeide jaren later uit tot een professionele samenwerking. Via Kracht vond Ted de weg terug naar de tekentafel van zijn oud-docent, dit keer niet als leerling, maar als collega.
Als kind tekende Ted al huizen en steden. Hij leerde zichzelf 3D tekenen en perspectieven, en besloot na het vmbo de richting Bouwkunde te volgen. Na zijn mbo stroomde hij door naar het hbo en uiteindelijk de master aan ArtEZ. “In het atelier God is in the details leerden we dat elk detail telt om te komen tot een goed gebouw. Alles werd met de hand getekend en elk onderdeel moest kloppen, zowel technisch als esthetisch. Dat heeft mijn manier van werken gevormd.”
Tijdens dat atelier zat hij tegenover Gerald Mulder, die toen lesgaf aan de opleiding. “Ik herinner me de eerste les nog goed,” vertelt Ted lachend. “Ik werd stevig aangepakt omdat mijn detail nog niet af was. Dat was even slikken, maar het zette me wel aan het denken. Vanaf dat moment ging ik elke week vol gas.”
Tijdens het afstuderen begon Ted bij een klein bureau in ‘s-Hertogenbosch, waar hij vijf jaar werkte aan onder meer particuliere woonhuizen en binnenstedelijke opgaven.
“Ik solliciteerde toen met dezelfde geveltekening die ik in het atelier van Gerald had gemaakt. Dat detail overtuigde en bezorgde mij deze baan. Deze geveltekening bleef een belangrijk onderdeel in mijn portfolio .”
Hoewel hij veel leerde en zijn technische vaardigheden verder ontwikkelde, begon het na een paar jaar te kriebelen. “Ik wilde wat vaker in de beginfase van een opgave ontwerpen en dus zelf richting geven aan een project.”
Een overstap naar een ander bureau bracht die uitdaging niet. “Helaas kon ik hier de uitdaging die ik zocht niet vinden. Mede door de mindere bedrijfseconomische situatie, wist ik dat ik mogelijk verder moest zoeken.”
Ted zette zijn profiel op LinkedIn “open voor nieuwe kansen”, zonder daar verder veel aandacht aan te geven. “Ik wilde niet roepen dat ik iets nieuws zocht, ik wilde het rustig verkennen.” Kort daarna belde Niels van Kracht.
“Het gesprek met Niels was heel open. Geen lijst met vacatures, maar vragen als: wat drijft je, waar wil je naartoe, wat mis je? Dat was verfrissend,” vertelt Ted. “We hebben bijna twee uur gepraat over mijn werk, mijn projecten en mijn ambities. Dat gaf mij wat meer richting.”
Samen ontdekten ze dat Ted het liefst bij een bureau wilde werken waar ontwerp, techniek en persoonlijk contact samenkomen. Niels kwam met drie mogelijkheden, waaronder Roordink Architecten. Toen Ted hoorde wie daar werkte, moest hij lachen. “Gerald Mulder? Daar heb ik les van gehad!”
Gerald was verrast toen hij de naam Ted hoorde. “Ik wist meteen wie hij was. Een getalenteerde student, maar ook iemand met discipline en oog voor detail. Ik heb destijds al gezegd dat ik hem ooit graag binnen mijn bureau zou willen hebben. Ik dacht: hij zou hier goed passen.”
Oorspronkelijk zocht Roordink Architecten een technisch ontwerper, maar Gerald besloot het gesprek aan te gaan. “Ik dacht, ik kan nu vasthouden aan de vacature, of kijken wat er wél mogelijk is. Als iemand als Ted op je pad komt, moet je daar ruimte voor maken.”
Tijdens de gesprekken bleek dat de klik wederzijds was. “Ik twijfelde eerst of de benadering van het bureau misschien wat te klassiek voor mij was,” vertelt Ted. “Maar naarmate de gesprekken vorderden, zag ik juist veel vrijheid en ruimte om zelf dingen aan te pakken. En de klik was er meteen.”
Inmiddels werkt Ted bij Roordink Architecten aan uiteenlopende projecten, van particuliere verbouwingen tot grootschalige ontwerpen. “Het mooie is dat ik nu echt vanaf het begin betrokken ben. Ik presenteer zelf aan opdrachtgevers, ik mag keuzes uitleggen en onderbouwen. Dat geeft vertrouwen.”
De samenwerking met Gerald voelt natuurlijk. “Soms loop ik even bij hem binnen om te sparren. Dan kijken we of we linksom, rechtsom of toch door het midden moeten. Het is inhoudelijk, maar altijd met humor en vertrouwen.”
Gerald vult aan: “Het is bijzonder om iemand te zien groeien van student tot volwaardig architect. Ted brengt precisie, rust en creativiteit. En dat werkt aanstekelijk.”
Via Kracht kwam Ted opnieuw in contact met Roordink Architecten. “Het fijne was dat er niet meteen een vacature klaarlag,” vertelt hij. “Er werd gewoon gekeken of er een klik was, inhoudelijk én persoonlijk. Dat gaf rust en vertrouwen om het gesprek open in te gaan.”
Die openheid bleek de basis voor een duurzame samenwerking. Niet gestuurd door een functieprofiel, maar door een gedeelde visie op architectuur en vakmanschap.
Voor Ted voelt deze stap als het begin van een nieuw hoofdstuk. “Ik wil mijn ontwerpvaardigheden verder verdiepen en meer projecten van begin tot eind begeleiden. Het voelt goed om verantwoordelijkheid te nemen en te merken dat die wordt gewaardeerd.”
Wat ooit begon met een les aan de tekentafel, is uitgegroeid tot een samenwerking tussen twee architecten met dezelfde toewijding aan hun vak.
